De laatste mode: staken

Het Yemenia vliegtuig naar Dubai maakt een tussenstop in Mukalla. Een verademing om een groep vrouwen te zien in andere kleding dan een zwarte balto en niqab. Het Jemenitisch vrouwen volleybal team is onderweg naar een toernooi in Dubai. Ze dragen sportschoenen en trainingspak, met hoofddoek, dat dan weer wel. Als de piloot het team speciaal welkom heet klappen de andere passagiers. Ik verlaat het vliegtuig in Mukalla, om de nieuwe Mukalla Mall brandtechnisch te inspecteren.
Ik word opgehaald door Salem, hij is van de verzekeraar voor wie ik de inspectie doe. Een bordje is niet nodig. Salem pikt de enige westerling er zo uit. Aan Salem vraag ik of hij weet of de staking van Felix Airways voorbij is. Ik heb daar de afgelopen dagen wisselende berichten over gehoord. Omdat Yemenia niet terug naar Sana’a vliegt vandaag, heb ik een ticket terug met Felix.
Nadat de eenheidsregering zo’n 6 weken geleden aantrad is staken de nieuwste mode. Bij overheidsbedrijf Yemenia staakten ze een maand geleden tegen de corrupte baas. Met succes, want hij werd na een paar dagen door de minister op non-actief gesteld. Er waren en zijn ook nog stakingen bij o.a. het waterbedrijf in Aden, de luchtmacht, de political security en ministeries. Bijna altijd tegen het corrupte management en voor hogere salarissen.
Bij het private bedrijf Felix Airways wordt dus ook gestaakt. Het personeel wil meer salaris, maar hun manager wordt ook beschuldigd van corruptie. (Dat kan wel kloppen, ik ben er zelf inmiddels ook achter dat de corruptie in het bedrijfsleven net zo erg is als bij de overheid.) De manager wordt ook nepotisme verweten. Hij zou de veiligheid van de passagiers in gevaar brengen door zijn zoon te laten vliegen, terwijl hij een agrarische opleiding heeft.
Een reisbureau in Mukalla bevestigt dat er geen Felix-vluchten zijn vandaag. Morgenochtend is de eerste (Yemenia) vlucht terug naar Sana’a. Ze reserveren voor mij een plek, en die moet ik voor 8 uur ’s avonds bevestigen en betalen. Na de inspectie gaan we met 5 man van de Mukalla Mall lunchen bij de zoon van de eigenaar. Mijn contactpersoon in Sana’a had in het schema de lunch al aangekondigd: “main menu Fish”.
Voordat het eten geserveerd wordt belt Judith. Op de site van Yemenia ziet ze dat er half vier een vlucht is van Yemenia naar Sana’a. Dat de reisbureaus niet op de hoogte zijn van die vlucht is raar, maar in Jemen ook weer niet echt. In Mukalla valt er niets te beleven dus Judith boekt de vlucht, smst het ticketnummer, en ik vraag Salem of hij mij als de wiedeweerga naar het vliegveld wil brengen. Mijn gastheren zijn teleurgesteld. In Jemen is de lunch veel heiliger dan het vrijdagmiddag gebed. Maar gastvrijheid is nog heiliger dan de lunch dus Salem sprint naar zijn kleine Suzuki terwijl iemand anders twee zakken eten aan ons meegeeft.
Een zak bevat een bord rijst, de andere een enorme hoeveelheid kreeft. Ik pel een paar stukken voor Salem en mij. En het moet gezegd, in Mukalla is niet veel te beleven maar de kreeft is geweldig.