WK belevenissen in het Midden Oosten

We beleven het WK op vershillende plekken. Algerije is de enige deelnemer uit de regio. Zij versloegen in de play offs Egypte. Dat ging gepaard met nog al wat geweld op straat. Algerije wordt matig gesteund in Jordanie of de West Bank. In Jordanie zien we vooral Braziliaanse, Argentijnse, Italiaanse en Duitse vlaggen en shirtjes. Als we vragen voor wie ze zijn noemen ze ook altijd Nederland. Dat lijkt me uit beleefdheid want ik heb nog geen oranje shirt of Nederlandse vlag gezien.
Ook in Israel zijn de Brazilinanen en Argentijnen het populairst. Een groot verschil tussen de directe Israeliers en de Arabieren is hun mening over het Nederlands elftal. Als Nederland heeft gewonnen vinden Arabieren dat ze geweldig gespeeld hebben. In Rosh Pina, een subtiel en duur kunstenaarsdorpje in Noord Israel, vraagt de ober waar we vandaan komen. Die dag speelden we tegen Japan: "You did not impress today!".
In Ramallah kijken we naar de tweede helft van Duitsland-Engeland. Als het juichende Duitse publiek in beeld komt, zien we dat er ook iemand met een Palestijnse vlag tussen staat. De kroeg begint te juichen. De reden dat Palestijnen voor Duitsland zijn lijkt triviaal. Voor de zekerheid vraag ik het maar aan studenten op de universiteit in Nablus. De studenten zijn hier vaak in de 30. Ze hebben soms jaren in de gevangenis gezeten. Niet echt gematigde jongeren. Wel eerlijk: "Op het WK zijn we voor de Duitsers, want zij waren ook tegen de Joden". Denk niet dat de Duitsers heel blij zijn met dit soort support. Het is ook wel een tijd geleden dat de Duitsers tegen de Joden waren. Maar ach, waarom zijn wij bij het WK altijd zo tegen de Duitsers?
Morgen eens kijken hoe het WK in Limburg wordt beleefd. Daar vieren we het 40-jarig huwelijk van de ouders van Juut. Volgend verhaaltje uit Turkije-inshalla