Appartementenjacht

“Kijk, in deze straat loopt niemand met burka of hoofddoek. Je hebt hier wel twintig restaurants. Daar staat de katholieke kerk en daar de Armeense” Makelaar George prijst de buurt aan waar we gaan kijken naar een appartement. We zijn in het christelijke gedeelte van de oude stad van Dascus. Als we uitstappen valt ons oog op een Maria-beeldje en inderdaad lopen de vrouwen hier ongesluierd rond, sommigen met hoge hakken en strakke shirtjes.
Na 5 dagen Aleppo zijn we vanochtend met de slaaptrein in Damascus aangekomen en dit is al het tweede appartement dat we zien. Het eerste appartement was via een mannetje die ons was aangeraden door Ismael. Ismael hadden we aangesproken op een teras. Hij is een Syrier maar woont in Quatar en is nu op vakantie en familiebezoek. Hij wil graag een keer met ons afspreken, maar zal niet de hele tijd in Damascus zijn, want hij heeft een hele mooie auto waar hij door het land mee gaat reiden. 5 liter motor, 5 cilinders en nog meer details vliegen over de tafel en de prijs zo’n USD 100.000. In deze tijd komen veel Syriers, die in de golfstaten wonen, naar Damascus. Naast de vele studenten Arabisch is dat de reden dat veel mooie appartementen verhuurd zijn, en de prijzen hoog liggen. Dat merken we want het eerste appartement is donker, ongezellig en duur. Het appartement in de Christelijke wijk zou ik geen appartement durven noemen. De wijk zelf is wel leuk en na de bezichtiging lopen we naar een kunstenaarscafé. Daar ontmoeten we Imad Sabrie. Een schilder in de 50 met staart. We vertellen hem dat Syrie ons veel minder Islamitisch overkomt dan we gedacht hadden. Imad beaamt het seculiere karakter: “Het mooiste van Syrie is dat in het paspoort geen geloof staat, wij zijn daarmee uniek in het Midden Oosten”. Over de negatieve punten van Syrie is hij vager. In dit land weet je nooit wie er meeluistert.
Een dag later gaat de zoektocht verder. We bezichtigen een appartement in een rustige groene wijk, net naast het centrum. Uitzicht op een stadion en sportcentrum waar we hopelijk ook kunnen zwemmen. Niet zo authentiek Arabisch als het apartement in Sanaa, maar het is heel ruim en keuken, badkamer en balkon zijn prima. Opgelucht pakken we onze rugzak uit, om die de komende 31 dagen niet meer te hoeven inpakken. Heerlijk vooruitzicht, misschien worden we toch iets te oud voor het echte back-packen.