Aardige Jordaniers?... Gevonden!!

“Nee, doe het niet, met tondeuse standje 1 wordt het veel te kort” Khalid, kapper in de Noord-Jordaanse stad Irbid, waarschuwt me. Kan me niets schelen, ik wil het kort hebben. Khalid houdt helemaal niet van kort haar dus gaat met tegenzin aan de slag.
Na een paar minuten, begint Judith te klagen dat het echt veel te kort is. Eerst voelt hij zich schuldig, daarna ziet Khalid de humor er van in. Hij ligt letterlijk dubbel van het lachen. “Ik had hem nog gewaarschuwd!!”
Na het knippen en vooral scheren moet ik mee naar het achterkamertje. Daar worden de haartjes weggespoeld. Khalid verontschuldigt zich nogmaals. Ik probeer hem op Arabische wijze gerust te stellen. “De mening van vrouwen doet er toch niet toe!” Hij is het er niet mee eens: “Wij willen dat onze vrouwen mooi zijn, zij willen dat wij mooi zijn”. Ik krijg zijn visitekaartje uitgereikt. Als hij iets kan doen voor ons kunnen we hem altijd bellen. Geld wil hij echt niet hebben. We zijn te gast.
In de slijter kopen we een paar biertjes om in het hotel de wedstrijd Servie-Ghana te gaan kijken. Er zijn wat problemen met de TV in het restaurant. Maar hoteleigenaar Abutariq heeft een oplossing. We mogen van deze rustige zestiger in trainingspak in zijn kamer komen kijken. Er staat een bureau, TV en bed met Tom & Jerry deken.
Abutariq blijkt zeer intelligent en aardige gepensioneerde luchtmachtpiloot te zijn. Zoals veel Jordaniërs is hij heel positief over Israel. Het zijn goede klanten en zijn zeer capabel. Ook hij is erg blij met het vredesverdrag dat in 1994 gesloten is. Als onze biertjes op zijn heeft Abutariq er gelukkig ook nog een paar op zijn kast liggen. Hij is zeer geïnteresseerd in onze ervaringen in Jemen en we nodigen hem uit een keer langs te komen als we terug zijn.
Om deze aardige Jordaniër te vinden moesten we de toeristische delen verlaten. Het dieptepunt waren de mensen in “hoogtepunt” Wadi Rum (ja ja Lawrence of Arabia is daar opgenomen). De prijzen van een kameeltochtje zijn belachelijk hoog, en er valt niet te onderhandelen. Toen we met een taxi terug wilden en ook daar niet de hoofdprijs voor wilden betalen, bleef die eikel met zijn auto bij ons staan, om al zijn dorpsgenoten uit te leggen dat ze niet minder mochten bieden dan wat hij had gedaan.
Maar hoewel er Irbid niet veel te beleven is genieten we er van de relatieve koelte, relaxte atmosfeer, aardige mensen en de overwinning van NL tegen Denemarken.