Familiebedrijf

Dr Khalid is directeur van de Maleisische universiteit waar ik 3 ochtenden in de week les geef. Mijn CV hoeft hij niet te zien. Ik kan zo micro- en macro-economie doceren. Het vak entrepreneurship doe ik er ook bij.
Veel Jemenieten zijn werkloos, maar veel anderen hebben meerdere banen. Zo ook Khalid. Hij is tandarts, docent tandheelkunde, directeur van het familiebedrijf in de bouw en de olie en sinds 2 jaar dus ook het onderwijs.
Omdat hij zoon van een minister is loop ik bij hem binnen om te vragen of hij een verblijfsvergunning kan regelen. Maar Khalid wil iets anders bespreken. “Jij bent toch gespecialiseerd in economie, misschien kunnen we samen zaken gaan doen. Jij kan vast business development verzorgen”.
Ik vertel hem dat ik andere plannen heb, een verzekeringsmakelaars bedrijf starten. Ik zal mijn CV sturen en dan kan weet hij meer over mijn ervaring. En ik zal ondertussen nadenken over een eventuele samenwerking. Een week later spreek ik Khalid weer. Hij wil een afspraak maken samen met de chairman van zijn bedrijf. Die wilde altijd al een internationale verzekeringsmakelaar oprichten. Goh, das toevallig.
Op donderdag middag spreken we af. De chairman, die de oudste broer van Khalid blijkt te zijn, is er nog niet. Het gesprek met Khalid wordt aan de lopende band onderbroken. In een half uur lopen er 8 mensen binnen en voert hij minimaal net zo veel telefoongesprekken.
Dan komt de broer binnen, in Jemenitisch outfit. Witte jurk, gouden riem met kromdolkje, ruitenjasje, en schoenen met sokken, wat ik altijd zo lullig vind staan onder die witte jurk. De broer is duidelijk de baas, Khalid zegt niets meer.
Ik vertel dat ik 13 jaar in de verzekeringen heb gewerkt in Nederland en 4 maanden in Jemen Arabisch heb gestudeerd. Hij heeft voor meerdere oliebedrijven gewerkt, en daarna in het familiebedrijf. Nu is hij de baas van het overheidsoliebedrijf. Officieel moest hij de leiding van het familiebedrijf aan Khalid overdragen. Maar officieus kan hij zich overal mee bemoeien. In het verleden heeft hij wel een gesproken met AIG over een Jemenitische vestiging. Maar toen kwam de crisis, kreeg AIG het moeilijk. En een vergunning voor een buitenlandse verzekeraar bleek eigenlijk ook niet mogelijk. Na een uur sluiten we de bespreking af. Maar de broer vraagt nog wel geïnteresseerd: “Hoeveel jaar heb je in Jemen gewoond? En hoe lang heb je eigenlijk in Nederland gewerkt?”