Studentenfeestje

Irish pub “Monaco”. Vreemde naam voor een Ierse pub. Maar wat in Jemen niet gek is, is dat de pub na een paar weken al weer gesloten werd. De buurtbewoners wilden geen Sodom en Gomorrah om de hoek. Naast de biertjes zou er ook drugs en betaalde sex te krijgen zijn. Maar de ietwat verwende upperclass studenten van Judith hadden goed nieuws. Monaco is weer open en ze gaan er graag een keer met ons heen. De enige andere bar waar we wel eens komen, The Russian club, is verboden voor Jemenieten. Dus vraagt Juut zich af of de jongens Monaco wel inkomen. Geen probleem, want via pa zijn ze aan een diplomaten paspoort gekomen. Dus die paar clubs in Sanaa komen ze zo in. Mooi, we spreken af op donderdag avond.
Osama pikt ons op en we rijden in zijn oude mercedes naar het huis van een van zijn vrienden. Osama zijn Engels is top, zijn vader is diplomaat en hij heeft lange tijd in Beirut gewoond. Osama heeft slecht nieuws. Monaco is wel weer open, maar gewoon als restaurant. Zonder alcohol dus. Maar geen zorgen, Osama en zijn vrienden weten hoe ze aan de nodige flessen kunnen komen.
In de woonkamer zitten zo’n 6 vrienden. De meesten zijn leerlingen van Judith. De gastheer maakt een ding snel duidelijk. Wat hier vanavond gebeurt mag nooit bekend worden op de universiteit. Dat lijkt ons logisch, maar Osama verduidelijkt. “Jij kan zo lesgeven op een andere universiteit, wij zouden echt in de problemen komen”
De enige in niet Westerse outfit is Salem. Deze middag was er een bruiloft, dus hij heeft zijn witte jurk nog aan, en een blikje Heineken in zijn hand. Oh... daar heb ook ik toch meer zin in dan een wodka jus, en ik krijg het laatste blikje uit de voorraad. Salem heeft in Cambridge gestudeerd, maar niet afgemaakt. Zijn vader wordt oud en hij moest terug naar Jemen om het familiebedrijf te kunnen overnemen. Salem heeft duidelijk een vader complex. Hij wil heel graag dat zijn vader tevreden is over zijn prestaties op de universiteit en op de zaak. Maar hij noemt ook vaak dat zijn vader niet begrijpt wat mensen van zijn generatie willen. In Salem’s geval lijkt dat vooral alcohol te zijn. “Zonder een paar biertjes elke dag kan ik niet slapen, maar nee ik ben geen alcoholist”.
Ze noemen me ook wel mister H, omdat ik zo van Heineken houd. En dat is geen goedkope hobby. Bij de ilegale handelaren in Sanaa is de prijs gestegen van ruim EUR 2 naar EUR 5 per blikje. Ik besef me dat dit voor onze gastheren toch wel een dure avond is en opper een bijdrage te leveren. Na enig gesputter blijkt dat toch wel handig want de voorraad is bijna op, er moet een nieuwe fles gin besteld worden. De jongen die net nog had staan rappen gaat op pad met het geld. Na een uur is hij nog niet terug en hij neemt ook zijn mobiele telefoon niet op. Maar gelukkig hebben ze meerdere leveranciers dus die fles gin komt er. “Dit is het slechtse spul dat in Sanaa te krijgen is. Maar op donderdag avond heb je weinig te kiezen, eigenlijk moet je zorgen dat je van te voren alles in huis hebt. “
De jongens vinden het raar dat we het jointje over slaan. Uit Nederland komen en dan geen joint roken!? Judith wil liever nog even dansen, dus we stappen in de mercedes van Osama richting Russian club. Of de regels zijn aangescherpt of het verhaal over de diplomatieke paspoorten was een beetje opschepperij. We komen het terrein niet op.
Tegen beter in proberen we nog de bar van het Sheraton maar die is al dicht. Osama baalt, het is toch belachelijk, gediscrimineerd worden in je eigen land. Hij hoopt dat zijn vader snel een nieuwe post krijgt. Het liefst in Europa.

PS Ik heb enkele foto's van ons nieuwe huis op de site gezet. Meer foto's kan je op Facebook van Judith Spiegel zien