Taalles

Een kort taxiritje kost 50 eurocent. De hele stad kan je door voor EUR 1.50. Maar als Adel, onze leraar Arabisch, naar ons huis wil komen zoekt hij een goedkopere oplossing. Of hij komt met de bus of hij wandelt van de ene naar de andere klant. Dan komt hij helemaal bezweet binnen.
Adel (24 jaar), die uiteraard nog bij zijn ouders woont is bloedserieus. Hij is op tijd, en als de officiële drie uur voorbij zijn, gaat hij nog een kwartiertje door. Pauze vindt ie niet nodig, hij drinkt alleen water. Zelfs tijdens Ramadan, om optimaal les te kunnen geven heb je wel eten en drinken nodig, vindt hij.
Adel heeft Arabisch gestudeerd, en zijn Engels is matig. Daardoor worden we gedwongen om veel Arabisch te spreken. Maar het heeft ook nadelen. Als ik een woord niet ken, gaat hij het omschrijven. Als ik hem dan nog steeds glazig aankijk probeert hij het Engelse equivalent uit te spreken. Die uitspraak is dan nog zo matig dat onze blikken naar Judith draaien, hopend dat zij het Arabische woord wel kent.
Geografie is niet zijn sterkste kant. We spreken over de problemen met immigranten in Europa. Hij heeft gehoord dat Turken in Duitsland niet integreren en geen Duits willen leren. Dat moet ook een groot probleem zijn voor Nederland, aangezien Nederland aan Duitsland grenst en Duitsland aan Turkije.
Tijden de les wordt er ook veel over Jemen gesproken. Als Judith hem uitnodigt om een keer langs te komen, als we daar weer zijn, vraagt hij hoe lang je er over doet om in Jemen te komen. De drie uur die Judith noem vindt hij wel meevallen. Hij had gedacht dat de bus er wel ietsje langer over zou doen. Reizen met het vliegtuig staat natuurlijk niet op zijn netvlies. Van de bus daarentegen weet hij alles. Als ik vraag of ik midden in de nacht wel een taxi kan krijgen naar het vliegveld, legt hij uit dat 5 minuten lopen van ons huis een bus gaat, voor 3% van de taxiprijs. Ook voor ons heerlijke weekend naar Bloedan in de koelere heuvels buiten Damascus kregen we van de levende ov9292 perfect advies.